εργαστηριο σκιων κουζαρος

Καθώς το Νεοελληνικό Κράτος  διένυε τις πρώτες δεκαετίες της ύπαρξής του άρχισαν να αποδημούν οι γηραιοί αγωνιστές, του ΄21. Ο «πανδαμάτωρ χρόνος» δεν τους χαρίστηκε. Οι σωματικές πληγές κατά τον άνισο εννιάχρονο αγώνα εναντίον της κραταιής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και τα βάσανα, οι στερήσεις, κακουχίες και φυλακίσεις κατά την Βαυαροκρατία λύγισαν τα ατσάλινα κορμιά τους. Κι έτσι ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Μακρυγιάννης και τόσοι άλλοι ….. «Ιερά πλέον σκηνώματα», χωρίς να γευτούν τη χαρά μιας μεγάλης ελεύθερης πατρίδας, οδηγήθηκαν στην τελευταία τους κατοικία από βαρυπενθούντα πλήθη του ευγνώμονος λαού, που του θρυμμάτισαν τις αλυσίδες της δουλείας. Επικήδειοι  και Επιτάφιοι λόγοι επιφανών πνευματικών ανθρώπων διασάλπισαν στους Πανέλληνες την υπέρτατη υπέρ του Γένους θυσία τους, ενώ τα ασίγαστα δάκρυα έραιναν τους φρεσκοσκαμμένους τάφους των. Τα χρόνια όμως κύλησαν, ξεχάστηκε ακόμη και που κείτονταν τα οστά των περισσοτέρων .«Οι Μυλόπετρες της Ιστορίας» απειλ...

Την 6η πρωινή της 25ης Σεπτεμβρίου 1849, ημέρα Κυριακή, πέθανε στο φτωχικό του στον Πειραιά ο Νικήτας Σταματελόπουλος, σε ηλικία 68 ετών. Ο λαμπρός αυτός πολίτης, υποστράτηγος και γερουσιαστής προκάλεσε με το θάνατό του πάνδημη συγκίνηση στην πόλη των Αθηνών. Ποια πιο φυσική αντίδραση ως ελάχιστος φόρος τιμής για τον Άνδρα εκείνο, που θυσίασε τα πάντα για την Ελευθερία της πατρίδας μας!  Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του εβίωσε πραγματικά ένα δράμα. Ανέκτησε την ελευθερία του στις 18 Σεπτεμβρίου 1841, ύστερα από 14 μήνες φυλάκισης στην Αίγινα, με την κατηγορία της σύστασης της «Φιλορθοδόξου Εταιρείας» μιας μυστικής συνωμοτικής οργάνωσης. Η οργάνωση αυτή, που υποκινούσε ο Ρώσσος πρέσβης Γαβριήλ Κατακάζυς, εκμεταλλευόμενη τον αγνό πατριωτισμό του Νικηταρά, στόχευε στην εξέγερση των περιοχών που βρίσκονταν ακόμη υπό Οθωμανική κυριαρχία, καθώς και στο να ασπαστεί ο Όθων το ορθόδοξο δόγμα. Εξ αιτίας των κακουχιών κατά τη δι...

Tο Εργαστήριο Σκιών Κούζαρος εν όψει της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου, θα προσπαθήσει να ψυχαγωγήσει, να μεταδώσει την ιστορία μας ως έθνος στις νέες γενιές, αλλά και να αποδώσει φόρο τιμής στους ήρωες του 1821 που θυσιάστηκαν για το καλό της πατρίδας. Η Μάχη των Δερβενακίων, γνωστή και ως Σφαγή του Δράμαλη, ήταν μία από τις σημαντικότερες μάχες που πραγματοποιήθηκαν κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, με νικηφόρα έκβαση για τους Έλληνες και μεγάλη καταστροφή των οθωμανικών δυνάμεων υπό τον αρχιστράτηγο Μαχμούτ πασά Δράμαλη. Η μάχη αυτή δόθηκε στις 26 Ιουλίου 1822, σε δύο από τα τέσσερα μικρά ορεινά περάσματα (δερβενάκια), μεταξύ Κορίνθου και κοιλάδας Άργους, εξ ου και η ονομασία της. Η παρούσα παράσταση βασίζεται σε ιστορικές πηγές και ιστορικά γεγονότα. ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ '21 του Δημήτρη Φωτιάδη, Τόμος 2ος, Εκδόσεις ΜΕΛΙΣΣΑ 1971. 2. "Ο Επιτάφιος" του Παναγιώτη Σούτσου, που εκφωνήθηκε προς τιμ...

Η προφορική παράδοση του Θεάτρου Σκιών, καθώς περνούσε από στόμα σε στόμα στις νεότερες γενιές Καραγκιοζοπαικτών, επέτρεψε να επιβιώσουν πολύτιμα στοιχεία που μαρτυρούν τη μακρινή του προέλευση απ’ τα βάθη της ιστορίας μας. Ένα τέτοιο στοιχείο για χρόνια άκουγα να επαναλαμβάνεται απ’ το στόμα του Σπύρου Κούζαρου σχεδόν σε κάθε συνάντηση του Πασά ή του Μεγάλου Βεζύρη, με τον ταπεινό Καραγκιόζη στο μπερντέ του. Μετά τις σχετικές και μέχρι εξαντλήσεως υποκλίσεις και τις πρώτες χαριτολογίες του Καραγκιόζη ακολουθούσαν οι συστάσεις και ο Πολυχρονεμένος ζητούσε πάντα να μάθει πώς ονομάζεται ο αλλόκοτος συνομιλητής του. Κι ο Καραγκιόζης, παίζοντας περίτεχνα με τα ευφυολογήματά του, ρωτούσε τάχα αθώα τον Πασά: «Ποιο όνομα θες Εφέντη μου; Το Σαρακοστιανό ή το Αποκρηάτικο;» κι ο Πασάς αιφνιδιασμένος απαντούσε, «Έχεις Σαρακοστιανό έχεις κι Αποκρηάτικο;». Για τον Καραγκιόζη, βέβαια, τι πιο φυσικό να τροποποιεί το όνομά του ανάλογα με το είδος των τροφών που η χριστιανική παράδοση επ...