Απ’ τις τελευταίες δεκαετίες του 19 ου αιώνα ως και τις μέρες μας δεν πέρασε ένα καλοκαίρι στην Ελλάδα χωρίς τη συντροφιά του Καραγκιόζη. Το Πάσχα ή η Πρωτομαγιά αποτελούσε το ορόσημο για το πέρασμα από την χειμερινή στη καλοκαιρινή σεζόν. Και τότε, καιρού επιτρέποντος, έστηναν οι Καραγκιοζοπαίκτες τα θερινά τους θεατράκια σε αλάνες συνοικιών, δροσόλουστους κήπους του κέντρου, πλατείες με μικρά καφενεδάκια, παραθεριστικά κέντρα και λουτροπόλεις, θερινούς κινηματογράφους στο κέντρο και στα απόκεντρα. Η διάρκεια των παραστάσεων σε κάθε στέκι κυμαινόταν από ένα μήνα ως το τέλος του καλοκαιριού. Η εναλλαγή συνέφερε και τους θεατρώνες και τους Καραγκιοζοπαίκτες. Πρέπει να ήσουν «μεγάλο όνομα» και κοσμαγάπητος, για να σταθείς μια ολόκληρη σεζόν στον ίδιο τόπο. Στα χρόνια τουλάχιστον που έζησα, επίκεντρο των συμφωνιών και συμπράξεων ήταν συχνά το καφενείο του Γιώργου, στο ισόγειο του Σωματείου Καραγκιοζοπαικτών, : στη Σοφοκλέους 48. Εκεί οι παλαιότεροι και ανήμποροι πια καλλιτέχνες ε...